sobota, 14 maja 2011

Cytując... Virginia Woolf, "Chwile wolności. Dziennik 1915 - 1941" (3)

Trochę smutny ten cytat, więc ostrzegam...

“Czemu życie jest takie tragiczne, tak bardzo przypomina wąski skrawek ścieżki ad przepaścią? Patrzę w dół… rozmyślam, w jaki sposób uda mi się kiedykolwiek dotrzeć do końca? Ale dlaczego ja to czuję?… Nie jestem w stanie zamykać oczu. To jest poczucie niemożności: poczucie, że jestem osobą nic nie znaczącą… Ta melancholia maleje, w miarę jak ją opisuję. Czemu więc nie robię tego częściej? Cóż, próżność mi na to nie pozwala… Ale nie dotykam tu sedna sprawy. Rzecz polega na tym, że nie mam dzieci, żyję z dala od przyjaciół, przestaję dobrze pisać, za dużo wydaję na jedzenie, starzeję się… zbyt wiele myślę o sobie… Cóż, zatem praca. Dobrze, ale tak szybko męczę się pracą… A poza tym wszystkim jakże jestem szczęśliwa - gdyby nie ta myśl, że idę skrawkiem ścieżki nad przepaścią”.  

Virginia Woolf, “Dziennik”, poniedziałek, 25 października 1920

7 komentarzy:

  1. Przeczytałam te dzienniki,w ubiegłym roku przez tydzień zanurzyłam się w świecie tej wybitnej, aczkolwiek pełnej smutku, kobiety i jej życiu. Do tej książki trzeba mieć czas i skupienie, wtedy porywa swoim pięknem.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo dobry cytat, możliwe, że gdyby pisarka miała dzieci jej życie ineczej troszkę potoczyloby się?
    Planuję zakup oczywiście:)
    pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  3. To jest książka,która sprawiłam sobie w prezencie po obronie magisterki. To jest książka, która rozpoczęła moją znajomość z najbardziej niesamowitą postacią. To jest książka, która trzeba mieć na półce.

    OdpowiedzUsuń
  4. Bardzo ubolewam nad faktem, że jest taka droga.. Ale kiedyś na pewno uda mi się ją kupić ;) Czuję, że ja również mam z Virginia wiele wspólnego ;) Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...